Τι δεν είπαν τα κόμματα
Πέρα από το θέμα της Θράκης που θίξαμε στο προηγούμενο άρθρο μας, υπήρξαν πολλές παραλείψεις κατά τις πρόσφατες εκλογικές αναμετρήσεις. Από τα κόμματα έλειψε η φαντασία και η ευαισθησία να επεξεργασθούν μια στοιχειώδη μεταρρύθμιση στη γραφειοκρατική ρουτίνα και να χαράξουν μια ενιαία εθνική στρατηγική.
Κανείς δεν τόλμησε να διακηρύξει την ανάγκη για μια στροφή προς την παραγωγική εργασία όποιας μορφής. Δεν άκουσα σύνθημα για επιστροφή στη γη, στη θάλασσα (όχι για μπάνια), στα εργαστήρια. Τι παράγουμε δικό μας για ν’ αγοραστεί από τα 20 εκατομμύρια τουριστών; Τα «μπούμερανγκ» της Αυστραλίας ή τα «τσολιαδάκια» που φτιάχνονται στην Κίνα; Τα περισσότερα είδη της υποτιθέμενης λαϊκής τέχνης είναι εισαγόμενα. Γιατί δεν κηρύσσεται σταυροφορία για νέες μορφές καλλιέργειας ή για την αξιοποίηση και επιτήδεια προβολή προϊόντων που παράγονται χωρίς φροντίδα, όπως τα χαρούπια και τα φραγκόσυκα;
Ο πρωθυπουργός -και πράττει καλώς- ομιλούσε και ομιλεί διαρκώς για την ανάγκη αναπτύξεως. Πολλοί γνωστοί και άγνωστοι με ερωτούν: «Και πώς θα έλθει αυτή η ποθητή ανάπτυξη;». Δεν πολυπιστεύω -χωρίς να τις απορρίπτω- στις ξένες επενδύσεις. Οι ξένοι επενδυτές φροντίζουν πρωτίστως για τη δική τους ανάπτυξη. Κατά την ταπεινή μου γνώμη, η καλύτερη επένδυση είναι η ιδρωμένη φανέλλα. Η ανάπτυξη μπορεί να έλθει, όταν βλέπουμε λιγώτερους νέους στα μπαράκια και στις καφετέριες και περισσότερους στα χωράφια. Κατά την τελευταία διετία οι περισσότερες νέες επιχειρήσεις είχαν σχέση με το στομάχι και το λαρύγγι. Πώς έτσι θα βγούμε από την κρίση; Τρώγοντας και πίνοντας;
Κάποτε λέγαμε το μειωτικό: «Άντε να μαζέψεις βρούβες!». Αυτό το κάποτε χλευαστικό πρέπει να το κάνουμε συμβουλευτικό, παραινετικό. Διότι είναι πιο παραγωγικό και υγιεινό το να μαζεύει κανείς βρούβες στον αγρό παρά να λειώνει τα νιάτα στα κηφηνεία, πίνοντας ροφήματα εισαγωγής και ωφελώντας έτσι την ξένη παραγωγή.
Είναι αλήθεια ότι η ταπεινή βρούβα ήταν κάποτε συνώνυμη της ευήθειας, της ανοησίας. Λέγαμε με κομπασμό: «Δεν τρώω βρούβες!». Δηλαδή, δεν τρέφομαι με κουτόχορτο. Και όμως αυτό το ταπεινό φυτό ήταν και είναι πολύ χρήσιμο και ως έδεσμα και ως πρώτη ύλη για την παρασκευή εμπλάστρων, καταπλασμάτων και κάποιων φαρμάκων. Αλλά και ως λέξη είναι πολύ διδακτική. Η καταγωγή της ανάγεται στον αρχαιοελληνικό όρο «βολβός», που κατά τους μέσους χρόνους έγινε «βούλβα» και ακολούθως με τη μετάθεση του φθόγγου και την τροπή του λάμδα σε ρο έγινε βρούβα, που οι βλαστοί της γίνονται έδεσμα εξαιρετικό.
Ας πούμε τα πράγματα με το όνομά τους, όπως συνιστούσε στους συντρόφους του ο Λένιν. Την Ελλάδα δεν την σακάτεψε η Τρόικα. Την σακάτεψε ο εξυπνακισμός, η κατεργαριά, ο ναρκισσισμός, η μαγκιά, λες και η μαγκιά είναι τίτλος ευγενείας! Η ευλογημένη γη της Ελλάδος μπορεί να μας δώσει τον πιο σπάνιο και εκλεκτό καρπό και ανθό. Κι όμως μεσούσης της κρίσης ακούγαμε το αρχοντοχωριατικό: «Εγώ να πάω στο χωράφι;». Έτσι αφήσαμε τη γεωργία ουσιαστικά στα χέρια των Αλβανών, Πακιστανών, Ινδών και άλλων αλλοδαπών. Οι «Λαϊκές» μας γέμισαν από μελαμψούς νεαρούς που σταδιακά υποκαθιστούν τους παραγωγούς, οι οποίοι πίσω από τους πάγκους έχουν φτιάξει καφενειακές «γιάφκες» και ποδοσφαιριστοσυζητούν ή ανοητοπολιτικολογούν, βρίζοντας την Ευρώπη από την οποία άντλησαν τόσες επιδοτήσεις με τις όποιες οι Ολλανδοί, αν είχαν τον τόπο μας, θα είχαν