Συνέντευξη στον κ. Αυγερινό Ανδρέου, εκδότη του περιοδικού "Αντιστροφές"
1) Κύριε Καργάκο,
Μεγάλη χαρά έχουμε στο λογοτεχνικό περιοδικό «ΑΝΤΙΣΤΡΟΦΕΣ» που δεχθήκατε να μας παραχωρήσετε τη συνέντευξη αυτή. Χάριτες σας οφείλει ο ελληνικός λαός και απέραντη ευγνωμοσύνη και για το πολύ σημαντικό ιστορικό έργο σας και γιατί με τρόπο αξιόπρεπο, εθνοκεντρικό, ερειδόμενο στη γνώση και στην ιστορική αλήθεια, υπερασπίζεσθε αποφασιστικά τα δίκαια των Ελλήνων.
«Όλβιος όστις της ιστορίας έσχεν μάθησιν», σημείωσε ο Ευριπίδης. Επομένως είσθε ευτυχής, που γνωρίζετε ιστορία, αλλά και εμείς ευτυχείς είμαστε που μαθαίνουμε από τα βιβλία σας. Θέλετε να μας μιλήσετε για το έργο σας;
Φίλτατε κύριε Ανδρέου, κι εγώ ομολογώ χάριτας για την προσγενομένη στο πρόσωπό μου τιμή να φιλοξενήσετε τη συνέντευξή μου στο περιοδικό «ΑΝΤΙΣΤΡΟΦΕΣ». Προτού πω ό,τι έχω να πω για την ταπεινή συγγραφική μου παραγωγή και για την ημετέρα μετριότητα, οφείλω προοιμιακά να σας συγχαρώ για την έκδοση του «μικρού το δέμας» αλλά μεγίστου σε αξία περιεχομένου περιοδικό σας. Που εκδίδεται σε καιρούς χαλεπούς για ποιοτικά περιοδικά και λίαν ευνοϊκούς για παρδαλά έντυπα κάθε λογής, από αυτά της μαγειρικής ως τα άλλα της σεξουαλικής εκτροπής και εντροπής. Ωστόσο, οι «ΑΝΤΙΣΤΡΟΦΕΣ» χρειάζονται, διότι ο τόπος και η ζωή μας γέμισαν σκουπίδια, καλά πλασαρισμένα, και πρέπει να κάνουμε αντι-στροφή για να βγούμε από το αδιέξοδο της πνευματικής και ηθικής ασφυξίας.
Το να σας μιλήσω για το έργο μου είναι τόσο δύσκολο, όσο και το να μιλά ένας μετρημένος γονιός για τα παιδιά του. Ωστόσο, θα προσπαθήσω: Εν αρχή το συγγραφικό έργο μου υπήρξε διδακτικό. Επί μία τριακονταετία υπηρέτησα ευδοκίμως αυτό που κάποιοι μικρόνοες πολιτικοί και πνευματικοί ταγοί ονομάζουν παραπαιδεία και εννοώ τη φροντιστηριακή διδασκαλία, που είναι η μόνη που έδωσε εύχυμους καρπούς -και δίνει- στο διδακτικό μας χώρο. Ως φροντιστής εξέδωσα πάνω από 20 διδακτικά βιβλία, ιστορίας, εκθέσεως ιδεών, κοινωνιολογίας, ανθρωπογεωγραφίας, Αρχαίων Ελληνικών και Λατινικών. Από αυτά ξεχωρίζω τη «Γενική Ιστορία» που έκανε πάνω από 10 εκδόσεις (κάθε έκδοση 5.000 βιβλία), τα «Μαθήματα Εκθέσεων» (27 εκδόσεις), το «Συντακτικό της Αρχαίας Ελληνικής» (συνεργασία Χρ. Λεμπέση) και τους «Προβληματισμούς: Ένας διάλογος με τους νέους» (6 τόμοι, 5 εκδόσεις).
Ακολούθως, βλέποντας τη γλωσσική μας κατολίσθηση, εξαιτίας των εκπαιδευτικών απορρυθμίσεων και της γλωσσικής ξενομανίας που συνιστά μορφή εκούσιας πνευματικής υποτέλειας, άρχισα να κτυπώ την καμπάνα του συναγερμού με δύο βιβλία («ΑΛΑΛΙΑ, ήτοι το σύγχρονο γλωσσικό μας πανόραμα», το 1986, και «ΑΛΕΞΙΑ: Γλωσσικό δράμα με πολλές πράξεις», το 1993). Τα βιβλία αυτά έπεσαν σαν βρόχινοι όγκοι στο βούρκο της γλωσσικής μας μακαριότητας. Έδειξαν ότι γλωσσικά ο βασιλιάς είναι γυμνός. Η αποκοπή από τις γλωσσικές ρίζες της έφερε το μαρασμό των φυλλωμάτων της τρέχουσας ελληνικής που εξελίσσεται σε μια κρεολή γλώσσα. Αυτό που έγραψα το 1976, όταν θεσπίστηκαν οι νόμοι Ράλλη για τη γλώσσα, σ' ένα άρθρο μου υπό τον τίτλο «Βγάλαμε τ' Αρχαία, θα βγάλουμε τα μάτια μας», επαληθεύθηκε μέσα σε μια δεκαετία. Βέβαια, για τις τότε και μετέπειτα γλωσσικές καταγγελίες μου πολλοί προσπάθησαν να βγάλουν τα δικά μου μάτια. Έκλεισαν για μένα πολλές πόρτες. Καλύτερα. Έμεινα απ' έξω, ελεύθερος· όσοι έμειναν μέσα, έγιναν αιχμάλωτοι της θέσης και των απολαβών τους. Παράλληλα, βλέποντας ότι η δημοκρατία, που εγκαθιδρύσαμε μετά τη μεταπολίτευση, ήταν μια ανάπηρη δημοκρατία, μια