Άρθρα

Μετὰ τὸν Μεγάλο Πόλεμο, γιὰ μιὰ διετία τουλάχιστον, ὁ κόσμος ζοῦσε ἕνα χρυσὸ ὄνειρο. Παρὰ τὴν αἴγλη ποὺ εἶχαν ἀποκτήσει οἱ Σοβιετικοὶ καὶ λοιποὶ ἀνὰ τὴν γῆ κομμουνιστὲς, ὡστόσο σὲ ὅλο σχεδὸν τὸν πλανήτη ἄρχισε νὰ ἁπλώνεται, χάρη στὸν κινηματογράφο, τὸ «Ἀμερικανικό Ὄνειρο». Ἦταν ἡ χρυσὴ ἐποχὴ τοῦ Χόλλυγουντ μὲ τοὺς/τὶς Μπίγκ Κρόσμπυ, Μπόμπ Χὸπ, Τσάρλι Τσάπλιν, Χοντρό-Λιγνό, Ντόροθυ Λαμοὺρ, Ὑβόν ντὲ Κάρλο, Ἄμποτ καὶ Κοστέλλο, Ρέι Μίλλαντ, Χάμφρεϋ Μπόγκαρντ, Τζέιμς Κάγκνεϋ, Τσάρλον Ἦστον, Λάνα Τάρνερ, Τζίν Τέρνεϋ, Ρίτα Χέιγουορθ, Γλέν Φόρντ, Γκάρυ Κοῦπερ, Γκρέγκορυ Πέκ καὶ Τζίν Κέλλυ, ποὺ τραγουδοῦσε στὴ βροχή. Ἀλλὰ σὲ λίγο ἄρχισε βροχὴ νὰ πέφτει μέσα στὴ ψυχὴ τῶν καλλιτεχνῶν καὶ σ’ ἕνα μεγάλο τμῆμα τοῦ ἀμερικανικοῦ λαοῦ. Διαβάστε Περισσότερα »

Ο ΚΩΣΤΑΣ Καρυωτάκης, πού οἱ δύσκολες ἡμέρες μας, γεμάτες ψέματα, δυστυχία καί αἵματα, τόν κάνουν διαρκῶς ἐπίκαιρο, στό συγκλονιστικό ποίημα «Ὑποθῆκαι» ἔδωσε τήν τραγωδία πού ζοῦμε: «Ὅταν οἱ ἄνθρωποι θέλουν τό κακό, /τοῦ δίνουν ὄψη ν’ ἀρέσει». Τό ζήσαμε, τό ζοῦμε. Ἡ καταρράκωση ἀρχῶν, αξιῶν καί ἰδεωδῶν φόρεσε τό προσωπεῖο τῆς ἐθνικῆς ἀξιοπρέπειας! Στό ἴδιο ποίημα ὁ Καρυωτάκης παραθέτει δύο ἀκόμη πικρούς στίχους: «Ρίξε τό ὅπλο σου καί σωριάσου πρηνής, /ὅταν ἀκούσεις ἀνθρώπους». Προσωπικά, χωρίς νά ρίχνω τό ὅπλο μου, «πέφτω πρηνής», ὅταν ἀκούω γιά νέες ἐκπαιδευτικές μεταρρυθμίσεις. Ὅσες ἔγιναν-κι ἔγιναν πάνω ἀπό δέκα- κατέληξαν σέ ἀπορρυθμίσεις. Διαβάστε Περισσότερα »

Για την παρακμή τῆς Δύσης, εἴκοσι χρόνια προτοῦ ὁ Ὄσβαλντ Σπένγκλερ ἐκδώσει τὸ ὁμώνυμο ἔργο του, ποὺ τὸν ἔκανε διάσημο, εἶχε μιλήσει ὁ Κων/νος Καβάφης, μὲ τὸ πασίγνωστο ποίημα «Περιμένοντας τοὺς Βαρβάρους». Ἴσως πιὸ ἔντονα ὁ Ἀλεξανδρινὸς ποιητὴς εἶχε ἐκφραστεῖ μὲ τὸ ποίημα «Τρῶες», ὅπου οἱ καταληκτικοὶ στίχοι εἶναι καταδικαστικοὶ γιὰ τὸν δικὸ μας κόσμο:

«Ὅμως ἡ πτῶσις μας εἶναι βεβαία. Ἐπάνω,

στὰ τείχη, ἄρχισεν ἤδη ἄρχισεν ἤδη ὁ θρῆνος.

Τῶν ἡμερῶν μας ἀναμνήσεις κλαῖν καὶ αἰσθήματα.

Πικρὰ γιὰ μᾶς ὁ Πρίαμος καὶ ἡ Ἑκάβη κλαῖνε». Διαβάστε Περισσότερα »

Η Ελλάδα δὲν εἶναι μιὰ παγκόσμια οἰκονομικὴ δύναμη –ἄν καὶ μποροῦσε νὰ εἶναι–, εἶναι, ὅμως, μιὰ παγκόσμια πολιτιστικὴ δύναμη. Καὶ θὰ μποροῦσε, σὲ ἀντίθεση πρὸς ὅσα διακήρυξε ὁ πολὺς Σάμουελ Χάντιγκτον –νὰ κάνει μιὰ εὐφυᾶ ἐξωτερικὴ πολιτικὴ γιὰ τὴ συνάντηση τῶν πολιτι­σμῶν. Οἱ ἀντιθέσεις σὲ μεγάλο βαθμὸ θὰ μποροῦσαν νὰ περιοριστοῦν οἱ λαοὶ μποροῦσαν νὰ γνωρίσουν ὁ ἕνας τὸν πολιτισμὸ τοῦ ἄλλου. Ὅπως ἔγραψα πρὸ ἐτῶν, οἱ πολιτισμοὶ, ὅταν εἶναι πολιτισμοὶ, δὲν χωρίζουν. ἑνώνουν τοὺς λαοὺς ὄχι σὲ μιὰ πολιτικὴ ἤ οἰκονομικὴ ἑνότητα ἀλλὰ σὲ μιὰ κοινότητα πνευματικῆς καὶ αἰσθητικῆς ἀλληλοκατανοήσεως. Διαβάστε Περισσότερα »