Προκειμένου να αναφερθώ στον αείμνηστο φίλο Γιάννη Μπακούρο, τον γλυκύτατο, τον πολυμαθή, τον εργασιομανή αυτόν άνθρωπο, επιτρέψατέ μου να μνημονεύσω μια φράση/στίχο του Γιάννη Βλαχογιάννη:
Αίθουσα "Ολυμπία" Εθνικής Λυρικής Σκηνής, Ημερίδα για την Παιδεία, οργάνωση Ενορίας Αγ. Νικολάου Πευκακίων
Φαίνεται ότι το περιοδικό «Ενοριακή Ευλογία» φθάνει μέχρι Καλαμών. Δεν φανταζόμουν όμως ότι για τον τίτλο της ομιλίας αυτής, όπως την διάβασε στο περιοδικό, θα εισέπραττα από κάποιον Καλαματιανό -κατά δήλωση του συγγραφέα- τον τίτλο του «αλήτη», του «παλιανθρώπου» και άλλα βορβορώδη και λυματοβριθή. Πράγμα που δείχνει σε ποιο μέγεθος φθοράς μας έχει οδηγήσει η κρίση των αξιών, μια κρίση που επέβαλε σε όλα τα επίπεδα της ζωής μας την κυριαρχία των αναξίων και τον παροπλισμό ή τον παραμερισμό των αξίων. Αυτά ως εν προοιμίω. Διαβάστε Περισσότερα »
Ο Νίκος Εγγονόπουλος στον περίφημο “Μπολιβάρ, ένα Ελληνικό ποίημα”, όπως το επιγράφει, στην αρχή του εγκωμίου του γράφει:
“Για τους μεγάλους, για τους ελεύθερους, για τους γενναίους, τους δυνατούς,
Αρμόζουν τα λόγια τα μεγάλα, τα ελεύθερα, τα γενναία, τα δυνατά”
Τέτοια λόγια, κυρίες και κύριοι, επίσημοι προσκεκλημένοι, πολίτες, περίοικοι και φίλοι της ηρωοτόκου Λακωνίας και της Ταϋγετοσκεπούς Σπάρτης, ταιριάζουν στον ήρωα Ζαχαριά. Διαβάστε Περισσότερα »
Ο Βίκτωρ Ουγκώ σε μία ευτυχισμένη ποιητική του στιγμή είχε γράψει το στίχο: «Δεν γνωρίζω πια τ' όνομα μου· ονομάζομαι πατρίς». Κάθε φορά που το χρέος μας καλεί να τιμήσουμε αυτούς που έγιναν προσφορά θυσίας, με την απώλεια της ζωής ή της σωματικής αρτιμελείας, πρέπει να ενθυμούμαστε τους λόγους μεγάλων ανδρών, διότι μόνον αυτών η φωνή μπορεί να υψωθεί ως το οριακό σημείο, στο οποίο καταλήγει «ο τραχύς και δύσκολος της αρετής δρόμος», προς τον οποίο «πετάουν» μόνο τα γόνατα ανδρών γενναίων, όπως θα έλεγε ο Ανδρέας Κάλβος. Διαβάστε Περισσότερα »