Σαράντος Ι. Καργάκος

Φίλος ἐκλεκτός, ὀ Γιῶργος Μοῦρτος, μέ τίς «ἀφυπνισμένες» θερινές σκέψεις του, μοῦ θύμισε μιά σοφή συμβουλή τοῦ Κικέρωνος: «quaeso, ut ratio praeveniat risum tuum: nihil enim est foedius risu irrisione dignissimo» (=Πρόσεχε καλά τό δικό σου γέλιο. Διότι δέν ὑπάρχει πιό ταπεινωτικό πρᾶγμα ἀπό ἕνα γέλιο πού σέ κάνει περίγελο). Ἴσως κάποιοι αὐτοπροσδιοριζόμενοι σάν προοδευτικοί στοχαστές και εἰδικοί (τί λόγος!) ἐπιστήμονες ἀποστρέφονται τ’ ἀρχαῖα ἑλληνικά καί λατινικά. Οἱ συγγραφεῖς πού χρησιμοποίησαν τίς γλῶσσες αὐτές ἔγραψαν πράγματα γι’ αὐτούς φαρμακερά.

Χαμηλῶστε τούς τόνους. Μή ρίχνετε λάδι στή φωτιά. Ἡ φωτιά, ὅταν φουντώσει, θά κάψει πρώτα τά παιδιά. Ἡ ἀγάπη πρός τή δημοκρατία δέν ἐκδηλώνεται μέ τή φωνασκία. Γιά τή στερέωση τῆς δημοκρατίας προέχει ἡ ἀγάπη πρός τήν πατρίδα. Ὁ περισσότερο ἐπίκαιρος ἀπό κάθε ἄλλη φορά Ἰωάννης Καποδίστριας εἶχε πεῖ: «Ἄν θέλετε νά ἔχετε κράτος ἰσχυρόν καί ἔνδοξον, ἀγαπήσατε τήν πατρίδα σας».

Στόχος μας μέ τήν παροῦσα συγγραφή εἶναι νά ζωντανέψουμε τή μνήμη τῶν Βαλκανικῶν πολέμων, ὄχι γιά νά ἀναθερμάνουμε ἐθνικισμούς οὔτε νά ἀναξέσουμε πληγές. Ἁπλούστατα εἶναι ἱστορικό μας χρέος. Εἶναι θλιβερό ὁ πλέον ἔνδοξος καί κερδοφόρος ἑλληνικός πόλεμος νά παραμένει ἕνας ἄγνωστος πόλεμος -κι αὐτό ἰσχύει περισσότερο γιά τίς νεώτερες γενιές-ἐν ὀνόματι ἀβυσσαλέων σκοπιμοτήτων πού καλύπτονται μέ τόν πολυτελῆ πέπλο (ἄλλοι πληρώνουν γι' αὐτόν!) μιᾶς δῆθεν ἀντικειμενικότητας ἤ ἀποστάσεως -τάχα- ἀπό γεγονότα πού κάποτε χώρισαν τούς λαούς. Ὁ χωρισμός τῶν λαῶν καί οἱ συχνές συγκρούσεις μεταξύ αὐτῶν δέν εἶναι ἀπότοκος κάποιων συγγραφῶν. Εἶναι καρπός ἱστορικῶν συνθηκῶν καί συμφερόντων -ἀσφαλῶς.